Wat een dagen heb ik achter de rug, ze waren onbeschrijfelijk gevuld met zoveel liefde en plezier, niet te bevatten. Na wat steekjes onder water van de mensen om me heen, kreeg ik steeds meer de zenuwen voor wat deze lieve schatten nou voor me in petto hadden.
Zondagochtend was ik een beetje chagrijnig, want Matthijs moest al vroeg weg om te werken en ik had gewoon de zenuwen voor vandaag. Rick en Esley kwamen me om 11:00 halen, want we gingen brunchen met zijn drieën in Bergen (daar had Esley namelijk een cadeaubon voor gekregen). Nietsvermoedend ging ik met ze mee om te genieten van een werkelijk smakelijke lunch bij Fabricca. Ik vond ze wel wat stil, en dacht dat ze een kater hadden. Toch was het errrrrg gezellig en heb ik onwijs genoten.
Toen we naar huis gingen en we de Grundel in reden, zag ik de auto van Jeroen staan en voelde zo'n 'het-zal-toch-niet-waar-zijn' gevoel opkomen. Deze werd direct beantwoord met een 'dus-toch-wel' gevoel, want bij het aanzien van een koelwagentje en een Australische vlag, wist ik wel dat het tijd was voor wat bekende gezichten. Dat het ZOVEEL lieve mensen waren, ZO onwijs goed geregeld en ZO goed geheim is gebleven, had ik me nooit voor ogen gehaald. Wat ben ik iedereen dankbaar die er voor me was en is!
Deze zondag vloog voorbij en wat heb ik vaak gedacht, STOP DE TIJD, STOP! Ik genoot zo.
Nu is het alweer dinsdagmiddag en zit ik alleen op mijn bed. Over vier uurtjes rij ik de Grundel af, op weg naar een nieuw hoofdstuk in het leven. Gezonde spanning, vertrouwen in dat ik dit kan!
Met jullie prachtige woorden in vorm van kaartjes, berichtjes, knuffels, Facebook, in mijn hoofd, stap ik vanavond het vliegtuig in!
Bedankt daarvoor! Tot gauw.